Γνωρίζουμε ότι η υπερθέρμανση κατά τη διάρκειακατεργασία με θερμοκρασίαμπορεί εύκολα να οδηγήσει σε τραχύτητα κόκκων ωστενίτη, γεγονός που θα μειώσει τις μηχανικές ιδιότητες των εξαρτημάτων.
1. Γενική υπερθέρμανση
Η θερμοκρασία θέρμανσης είναι πολύ υψηλή ή ο χρόνος διατήρησης σε υψηλή θερμοκρασία είναι πολύ μεγάλος, γεγονός που προκαλεί την τραχύτητα των κόκκων ωστενίτη, η οποία ονομάζεται υπερθέρμανση. Οι χονδροειδείς κόκκοι ωστενίτη θα μειώσουν την αντοχή και τη σκληρότητα του χάλυβα, θα αυξήσουν την εύθραυστη θερμοκρασία μετάβασης και θα αυξήσουν την τάση παραμόρφωσης και ρωγμών κατά τη διάρκεια της απόσβεσης. Η αιτία της υπερθέρμανσης είναι ότι το όργανο θερμοκρασίας του κλιβάνου είναι εκτός ελέγχου ή τα υλικά αναμειγνύονται (συχνά προκαλείται από άτομα που δεν κατανοούν τη διαδικασία). Η υπερθερμανθείσα δομή μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί υπό κανονικές συνθήκες για να τελειοποιηθούν οι κόκκοι μετά από ανόπτηση, κανονικοποίηση ή πολλαπλές θερμοκρασίες υψηλής θερμοκρασίας.
2. Σπασμένη κληρονομιά
Αν και ο χάλυβας με υπερθερμανθείσα δομή μπορεί να εξευγενίσει τους κόκκους ωστενίτη μετά την αναθέρμανση και το σβήσιμο, μερικές φορές εξακολουθούν να εμφανίζονται χοντρά κοκκώδη κατάγματα. Η θεωρία της κληρονομικότητας του κατάγματος είναι αμφιλεγόμενη. Γενικά πιστεύεται ότι ακαθαρσίες όπως το MnS διαλύθηκαν σε ωστενίτη και εμπλουτίστηκαν στη διεπιφάνεια των κόκκων επειδή η θερμοκρασία θέρμανσης ήταν πολύ υψηλή. Κατά την ψύξη, αυτά τα εγκλείσματα θα καθιζάνουν κατά μήκος της διεπαφής κόκκων. Είναι εύκολο να σπάσει κατά μήκος των χονδροειδών ορίων κόκκων ωστενίτη όταν κρούεται.
3. Κληρονομικότητα χονδροειδούς ιστού
Όταν τα χαλύβδινα μέρη με χονδρόκοκκο μαρτενσίτη, μπαινίτη και δομές Wignisten ωστενίζονται εκ νέου, θερμαίνονται αργά στη συμβατική θερμοκρασία σβέσης ή ακόμη χαμηλότερα, και οι κόκκοι ωστενίτη εξακολουθούν να είναι χοντροκομμένοι. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται ιστολογική κληρονομικότητα. Για την εξάλειψη της κληρονομικότητας του χονδροειδούς ιστού, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενδιάμεση ανόπτηση ή πολλαπλές θεραπείες σκλήρυνσης σε υψηλή θερμοκρασία.
Εάν η θερμοκρασία θέρμανσης είναι πολύ υψηλή, όχι μόνο θα προκαλέσει χονδρόκοκκο στους κόκκους του ωστενίτη, αλλά θα προκαλέσει επίσης τοπική οξείδωση ή τήξη των ορίων των κόκκων, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των ορίων των κόκκων, η οποία ονομάζεται υπερκαύση. Οι ιδιότητες του χάλυβα επιδεινώνονται σοβαρά μετά την υπερβολική καύση και σχηματίζονται ρωγμές κατά τη διάρκεια της απόσβεσης. Ο καμένος ιστός δεν μπορεί να ανακτηθεί και μπορεί μόνο να απορριφθεί. Επομένως, η υπερθέρμανση πρέπει να αποφεύγεται στην εργασία.
Όταν ο χάλυβας θερμαίνεται, ο άνθρακας στην επιφάνεια αντιδρά με οξυγόνο, υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα και υδρατμούς στο μέσο (ή την ατμόσφαιρα), μειώνοντας τη συγκέντρωση άνθρακα στην επιφάνεια, η οποία ονομάζεται απανθράκωση. Η επιφανειακή σκληρότητα, η αντοχή στην κόπωση και η αντοχή του απανθρακωμένου χάλυβα μετά το σβήσιμο Η δυνατότητα χρήσης μειώνεται και η υπολειπόμενη εφελκυστική τάση που σχηματίζεται στην επιφάνεια είναι επιρρεπής σε ρωγμές του επιφανειακού δικτύου.
Όταν θερμαίνεται, το φαινόμενο κατά το οποίο ο σίδηρος και τα κράματα στην επιφάνεια του χάλυβα αντιδρούν με στοιχεία και οξυγόνο, διοξείδιο του άνθρακα, υδρατμούς κ.λπ. στο μέσο (ή ατμόσφαιρα) για να σχηματίσουν ένα φιλμ οξειδίου ονομάζεται οξείδωση. Μετά την οξείδωση των τεμαχίων σε υψηλές θερμοκρασίες (γενικά πάνω από 570 μοίρες), η ακρίβεια διαστάσεων και η φωτεινότητα της επιφάνειας επιδεινώνονται και τα χαλύβδινα μέρη με κακή σκληρυνσιμότητα με μεμβράνες οξειδίου είναι επιρρεπή στο σβήσιμο των μαλακών κηλίδων.
Τα μέτρα για την πρόληψη της οξείδωσης και τη μείωση της απανθράκωσης περιλαμβάνουν: επιφανειακή επίστρωση του τεμαχίου εργασίας, σφράγιση και θέρμανση με συσκευασία από φύλλο από ανοξείδωτο χάλυβα, θέρμανση φούρνου λουτρού αλατιού, θέρμανση προστατευτικής ατμόσφαιρας (όπως καθαρό αδρανές αέριο, έλεγχος του δυναμικού άνθρακα στον κλίβανο), φούρνος καύσης φλόγας (Κάνοντας τη μείωση του αερίου του κλιβάνου)
Το φαινόμενο της μειωμένης πλαστικότητας και σκληρότητας του χάλυβα υψηλής αντοχής όταν θερμαίνεται σε ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο ονομάζεται ευθραυστότητα υδρογόνου. Τα τεμάχια εργασίας με ευθραυστότητα υδρογόνου μπορούν επίσης να εξαλειφθούν με επεξεργασία αφαίρεσης υδρογόνου (όπως σκλήρυνση, γήρανση κ.λπ.). Η ευθραυστότητα του υδρογόνου μπορεί να αποφευχθεί με θέρμανση σε κενό, ατμόσφαιρα χαμηλού υδρογόνου ή αδρανή ατμόσφαιρα.
